Wij hebben twee dochters die beide management opleidingen doen. En beide hebben natuurlijk docenten die gedeeltelijk uit de managementwereld komen. En allemaal claimen ze het te snappen en tocht spreken vele elkaar op verschillende vlakken tegen.
Echter één van de docenten (een jurist, maar dit details is waarschijnlijk niet relevant ) deed wel een hele boute uitspraak. Tijdens een van zijn college’s zei hij tegen de groep (let op; de managers van de toekomst) dat ze werknemers die neigen naar burn-out zo snel mogelijk moesten dumpen. “Daar heb je niets aan, want dat zijn slechte werknemers” op iets in die strekking was zijn ‘bescheiden’ mening.
Maar is dit ook zo. Kunnen we die werknemers als slechte bestempelen. Persoonlijk denk ik het tegendeel, maar omdat te onderbouwen zal ik eerst even proberen uit te leggen wat een burn-out is en wat voor mensen in potentie een meer kwetsbaar karakter hebben.
Een burn-out wil letterlijk zeggen dat die mensen zijn opgebrand. Kennelijk waren ze niet meer in staat op tijd bij te tanken. Dat doen we als we ontspannen, luieren en slapen. Tijdens een burn-out slapen de mensen vaak slecht en kort, omdat ze nog steeds bezig zijn met wat ze allemaal nog moeten en willen. En als ze dan in slaap vallen, dan slapen ze vaak een onrustig (lees actieve) slaap, dat ook niet leidt tot voldoende compensatie van een drukke dag.
Maar wat drijf deze mensen dan tot als maar werken en doorgaan. Daarvoor zijn verschillenden redenen.
Mensen zijn perfectionistisch. Dat zijn diegene die een sterke of overmatige drive hebben met betrekking tot de kwaliteit van de producten die zij moeten leveren of naar hun productiviteit.
Mensen die een bepaalde mate van eigenwijs zijn. Daarmee wil ik zeggen dat ze te trots zijn om hulp te aanvaarden en eigenlijk alles zelf willen doen of oplossen. Dit is vaak een drive naar bewondering en erkenning.
Mensen die idealistisch zijn. Die hebben grote (vaak niet realistische) verwachtingen van hun werk en de erkenning die zij daarvoor denken te gaan krijgen. Als dat niet voldoende wordt beantwoord (en dat kan bijna niet anders) dan raakt dat verlangen gefrustreerd wat voor die persoon leidt tot ernstige stress.
Dit lijke negatieve eigenschappen, maar door diezelfde eigenschappen zijn het over het algemeen héél toegewijde werkers die het niet zo nauw nemen met de tijd die ze daarin investeren. Een uurtje, avondje of weekendje extra is geen enkel probleem om hun eigen doelstellingen te halen. Let op! Die doelstellingen dragen in de tussentijd enorm bij aan de doelstellingen van hun werkgever, want daar is het waar ze zichzelf op den duur vaak in verliezen. Ze werken dus als paarden. Hoe zo slechte werknemer.
Los van de discussie of ze de verkeerde drive hebben (want waarom doe jij precies het werk wat je doet; de meesten om geld te verdienen) zijn ze dus dag en nacht bezich of het niet nog beter of meer kan. Dat houdt natuurlijk niemand vol, maar in het begin zijn ze productiever dan wie dan ook.
Dus lijken het juist prima medewerkers.
Het enige wat een werkgever nu moet kunnen of doen is dat op tijd zien te herkennen en ze op een gepaste manier af te remmen tot een normaal niveau. Dat blijven ze heel en door de juiste erkenning en begeleiding blijven ze door hun karakter eigenschappen vaak ongelofelijk gecommitteerd.
Dit verhaal gaat natuurlijk niet in 100% van de gevallen op, maar misschien zijn die werknemers wel de beste die je krijgen kan. Een werkgever of manager heeft (ook wettelijk) de verantwoordelijkheid voor het welzijn van zijn mensen. Dus niet uitbuiten en afbranden, maar juist koesteren en begeleiden. Dat is op den duur veel goedkoper en rendabeler en houdt ook de werknemer heel en gelukkig.
Vreemd dat sommige docenten daar dan zo bekrompen naar kijken. En die leiden onze toekomst op. Hmmmm…. Zorgelijk .
Voor meer info zie ook: www.burnin.nl
